Τμῆμα Β´. - Εἰδικόν. Κεφάλαιον Β΄. Ἡ Ἱερὰ Κοινότης

Άρθρον 14

Οἱ ἀντιπρόσωποι τῶν ἱερῶν μονῶν οἱ συγκροτοῦντες τὴν Ἱερὰν Κοινότητα τοῦ Ἁγίου Ὄρους ἐκλέγονται ὑπὸ τῶν οἰκείων μονῶν ἕκαστος κατὰ τοὺς ἐσωτερικοὺς κανονισμοὺς αὐτῶν ἐντὸς τοῦ πρώτου δεκαπενθημέρου τοῦ Ἰανουαρίου ἑκάστου ἔτους τὸ βραδύτερον μεταξὺ τῶν ἀδελφῶν τῆς μονῆς τῶν ἐχόντων ἡλικίαν ἀπὸ 30 ἐτῶν καὶ ἄνω, ἐπὶ συνέσει δὲ καὶ βίῳ ἀνεπιλήπτῳ διακρινομένων καὶ προτιμωμένων πάντοτε τῶν κεκτημένων ἐκκλησιαστικὴν μόρφωσιν καὶ ἐγκύκλιον παιδείαν.

Άρθρον 15

Ἡ ὑπηρεσία τῶν ἀντιπροσώπων παρὰ τῇ Ἱερᾷ Κοινότητι εἶναι ἐνιαυσία. Δύναται ὅμως νὰ παραταθῇ αὕτη καὶ κατὰ τὰ ἑπόμενα ἔτη ἐὰν ἡ μονὴ αὐτοῦ ἐκλέξῃ αὐτὸν ἐκ νέου.

Άρθρον 16

Οἱ ἀντιπρόσωποι ὀφείλουσι πρὸ τῆς ὁριστικῆς συζητήσεως τῶν ἐνώπιον τῆς Ἱερᾶς Κοινότητος εἰσαγομένων διοικητικῆς καὶ οἰκονομικῆς φύσεως ζητημάτων νὰ τηρῶσιν ἐνημέρους τῆς οἰκείας μονὰς ἕκαστος, πλὴν τῶν δικαστικῶν ὑποθέσεων, ἐφ᾿ ὧν ἡ ἀπόφασις δέον ν᾿ ἀπορρέῃ ἐκ τῆς συνειδήσεως αὐτῶν καὶ μόνον, ἀπαγορευομένης ἀπολύτως πάσης τῶν μονῶν ἐπεμβάσεως καὶ ἐπηρείας ἐπὶ τῶν ἀντιπροσώπων αὐτῶν ἐν τῇ ἀσκήσει τοῦ δικαστικοῦ αὐτῶν καθήκοντος.

Άρθρον 17

Ἡ Ἱερὰ Κοινότης συνεδριάζει τακτικῶς μὲν τρὶς τῆς ἑβδομάδος, ἐκτάκτως δὲ ὁσάκις παραστῇ ἀνάγκη. Ὁ δὲ τρόπος τῶν συνεδριάσεων αὐτῶν καθορίζεται διὰ τοῦ ὑπ᾿ αὐτῆς συντασσομένου ἐσωτερικοῦ κανονισμοῦ.

Άρθρον 18

Ἀπὸ τῆς προηγουμένης ἑκάστης συνάξεως καταρτίζεται ὑπὸ τῆς Ἱερᾶς Ἐπιστασίας καὶ διανεμέται εἰς τοὺς ἀντιπροσώπους ἡ ἡμερησία διάταξις τῶν συζητητέων θεμάτων κατὰ τὴν ἑπομένην συνεδρίαν, φερόντων τὴν χρονολογικὴν σειρὰν τῆς καταθέσεως αὐτῶν, ἐκτὸς ἂν ὑπόθεσίς τις κηρυχθῇ κατεπείγουσα παρὰ τῆς Ἱερᾶς Κοινότητος, ὅτε καὶ συζητεῖται παρ᾿ αὐτῆς κατὰ προτίμησιν.

Άρθρον 19

Οἱ ἀντιπρόσωποι παραμένοντες μονίμως ἐν Καρυαῖς ὀφείλουσιν ἐκτὸς ἀποδειγμένης ἀσθενείας νὰ προσέρχωνται τακτικῶς καὶ ἀνελλιπῶς εἰς τὰς συνεδρίας· ὁ ἄλλως πως κατὰ δύο συνεχεῖς συνεδρίας ἀπουσίασας ὡς κωλυσιεργῶν θεωρούμενος προσκαλεῖται ἐγγράφως ὑπὸ τῆς Ἱερᾶς Ἐπιστασίας, εἰς ἔγγραφον ἀπολογίαν, ἣν αὕτη ὑποβάλλει εἰς τὴν Ἱερὰν Κοινότητα, ἐπιβάλλουσαν αὐτῶν τὴν ποινὴν τῆς ἐπιπλήξεως μετ᾿ ἀναγραφῆς αὐτῆς εἰς τὰ πρακτικά, ἐν ὑποτροπῇ καταγγέλλεται οὖτος εἰς τὴν μονὴν αὐτοῦ καὶ ζητεῖται παρ᾿ αὐτῆς ἡ ἀντικατάστασις αὐτοῦ ἀπροφασίστως. Ἐν περιπτώσει δέ, καθ᾿ ἣν ἡ μονὴ ἀρνηθῇ νὰ συμμορφωθῇ πρὸς τὴν παραγγελίαν ταύτην τῆς Ἱερᾶς Κοινότητος, αὕτη δι᾿ ἀποφάσεως αὐτῆς ἀποκλείει αὐτοδικαίως τὴν μονὴν τῆς ἀποστολῆς ἀντιπροσωπείας ἐπὶ χρονικὸν διάστημα τριῶν μέχρις ἓξ μηνῶν.

Άρθρον 20

Παρουσιασθείσης ἀναποφεύκτου ἀνάγκης ἀπουσίας ἀντιπροσώπου τινός, μὴ δυναμένης νὰ παραταθῇ ποτε πλέον τοῦ μηνός, δύναται ἡ μονὴ αὐτοῦ ν᾿ ἀναπληρώσῃ αὐτὸν δι᾿ ἀλλοῦ αὐτῆς ἀδελφοῦ ἢ καὶ νὰ ἀναθέσῃ τὴν ἀντιπροσωπείαν αὐτῆς ἀντιπροσώπῳ ἄλλης μονῆς, ἐφοδιαζομένω διὰ σχετικῆς ἐπιστολῆς αὐτῆς πρὸς τὴν Ἱερὰν Κοινότητα καὶ δικαιουμένω οὕτω ν᾿ ἀποφαίνηται διὰ δύο, τῶν ἃς ἀντιπροσωπεύει μονῶν, ψήφων ἐπὶ τῶν διαφόρων ἑκάστοτε ὑποθέσεων, πλὴν τῶν δικαστικῶν, οὐδέποτε ὅμως τὸ αὐτὸ πρόσωπον δύναται ἵνα ἀναλάβῃ ἀντιπροσωπείαν δύο ἑτέρων μονῶν συγχρόνως.

Άρθρον 21

Ἵνα ἡ Ἱερὰ Σύναξις θεωρηθῇ ἐν ἀπαρτίᾳ δέον νὰ παρίστανται τὰ 2/3 τῶν μελῶν αὐτῆς, ἤτοι δεκατέσσαρες ἀντιπρόσωποι λαμβάνει δὲ κατὰ πλειοψηφίαν τὰς ἀποφάσεις αὐτῆς, καταχωριζομένας ἐν εἰδικῷ βιβλίῳ. Ἐν τοῖς πρακτικοῖς δέον νὰ γράφωνται καὶ τὰ ὀνόματα τῶν ἑκάστοτε ἀπουσιάζοντων μελῶν μετὰ τῆς αἰτίας τῆς ἀπουσίας αὐτῶν, ὑποχρεουμένων νὰ γνωρίζωσιν ἐγκαίρως τῇ Ἱερᾷ Ἐπιστασίᾳ κατὰ τὸ ἄρθρο. 19. Ἐν περιπτώσει δὲ καθ᾿ ἣν διαρκούσης τῆς συνεδρίας, μέλη τινα τῆς Ἱερᾶς Συναξεως ἀπομακρυνθῶσιν ὁπωσδήποτε αὐτῆς, ἡ συνεδρία ἐξακολουθεῖ καὶ ἐγκύρως ἀποφασίζει ἡ Σύναξις, ἐπὶ τῇ βάσει τῆς ἀπαρτίας ἐφ᾿ ὅσον τὰ ὑπολειφθέντα μέλη αὐτῆς εἶναι τουλάχιστον ἕνδεκα.

Άρθρον 22

Οὐδεὶς ἀντιπρόσωπος ἐπ᾿ οὐδενὶ λόγῳ δύναται ν´ἀρνηθῇ τὴν ὑπογραφὴν αὐτοῦ ἐν τοῖς πρακτικοῖς δικαιούμενος εἰς τὴν ἀναγραφὴν τῆς γνώμης αὐτοῦ ἐν αὐτοῖς. Πᾶσα ἄρνησις ὑπογραφῆς τῶν πρακτικῶν συνεπάγεται τὰς ἐπὶ κωλυσιεργίᾳ συνεπείας τοῦ ἄρθρ. 19.

Άρθρον 23

Αἱ ἐργασίαι τῆς Ἱερᾶς Συνάξεως ἐνεργοῦνται παρόντος πάντοτε τοῦ Πρωτεπιστάτου, ὅστις καὶ εἰσάγει τὰς ἑκάστοτε συζητητέας ὑπὸ τῆς Ἱερᾶς Συνάξεως ὑποθέσεις, τὴν καθωρισμένην ἱεραρχικὴν τάξιν αὐτῶν καὶ ἀφαιρεῖ τοῦτον ἐν περιπτώσει καθ᾿ ἣν ἀντιπρόσωπός τις ἤθελεν ἐκτραπῇ τῶν ὁρίων τῆς εὐσχημοσύνης ἀνακαλῶν αὐτὸν εἰς τὴν τάξιν, ἐπιμένοντα δέ, ἀδείᾳ τῆς Ἱερᾶς Συνάξεως, ἀποβάλλει αὐτὸν τῆς αἰθούσης. Τοῦ οὕτω δὶς τῆς Ἱερᾶς Συνάξεως ἀποβληθέντος ἀντιπροσώπου ζητεῖται παρὰ τῆς μονῆς αὐτοῦ ἢ ἄμεσος ἀντικατάστασις.

Άρθρον 24

Πάντες οἱ ἀντιπρόσωποι εἶναι ἀλλήλοις ἴσοι καὶ ἰσοψήφιοι, διακρινόμενοι μόνον καὶ τὴν ἱεραρχικὴν τῆς παρεδρίας τάξιν τῶν μονῶν.

Άρθρον 25

Αἱ ἀποφάσεις τῆς Ἱερᾶς Κοινότητος θεωροῦνται ὁριστικαὶ μόνον μετὰ τὴν ὑπογραφὴν αὐτῶν ὑπ᾿ αὐτῆς, ὅτε καὶ μόνον ἀπολύονται τὰ σχετικὰ ἔγγραφα ἐκτὸς ἐὰν πρόκειται περὶ ὑποθέσεως, κηρυχθείσης ὑπὸ τῆς Ἱερᾶς Συνάξεως ἐπειγούσης. Τὰ ἐπὶ τῇ βάσει δὲ τῶν ἀποφάσεων τῆς Ἱερᾶς Κοινότητος ἀποστελλόμενα ἔγγραφα φέρουσιν ἀντὶ ὑπογραφῶν τῶν ἀντιπροσώπων τὸν τύπον «ἅπαντες οἱ ἐν τῇ κοινῇ συνάξει ἀντιπρόσωποι καὶ προϊστάμενοι τῶν εἴκοσιν ἱερῶν μονῶν τοῦ Ἁγίου Ὄρους Ἄθω» καὶ σφραγίζονται ὑπὸ τῶν ἐπιστατῶν διὰ τῆς Κοινῆς Σφραγῖδος, ἐπὶ οὐδενὶ λόγῳ δυναμένων τούτων ἤ τινος αὔτως ν᾿ ἀρνηθῇ τὴν σφράγισιν.

Άρθρον 26

Πάντα τὰ ὑπὸ τῆς Ἱερᾶς Κοινότητος ἀποστελλόμενα ἔγγραφα ὡς καὶ τὰ πρὸς αὐτὴν παρὰ τῶν ἱερῶν μονῶν καὶ τῶν ἐξαρτημάτων αὐτῶν ἀπευθυνόμενα δέον νὰ ὦσι συντεταγμένα εἰς τὴν ἑλληνικὴν γλῶσσαν.

Άρθρον 27

Ὅταν ἡ Ἱερὰ Κοινότης θετικῶς πληροφορηθῇ ὅτι ἡ οἰκονομικὴ κατάστασις μονῆς τινος εἶναι δυσχερὴς εἰς βαθμόν, δυνάμενον νὰ ἐμπνεύσῃ ἀνησυχίας περὶ τοῦ μέλλοντος αὐτῆς, προκαλεῖ τοὺς ἰθύνοντας τὴν ἐν λόγῳ ἱερὰν μονήν, ἵνα παρουσιάσωσιν εἰς τὴν Ἱερὰν Κοινότητα ἀκριβὴ καὶ δεδικαιολογημένον ἰσολογισμὸν τῶν ἐσόδων καὶ ἐξόδων, τῶν ὀφειλῶν καὶ τῶν δανείων αὐτῆς. Ἐὰν δὲ ἡ ἐξέτασις πείσῃ τὴν Ἱερὰν Κοινότητα ὅτι ὄντως ἡ μονὴ ἐκείνη διατρέχει κρίσιν οἰκονομικὴν αὐτεπαγγέλτως ἐπεμβαίνουσα λαμβάνει τὰ προσήκοντα μέτρα διὰ τὴν ἀνόρθωσιν αὐτῆς.