Κεφάλαιον Δ΄. Ἀπονομὴ τῆς δικαιοσύνης ἐν Ἁγίῳ Ὄρει

Άρθρον 7

Ἡ δικαιοσύνη ἐν Ἁγίῳ Ὄρει ἀπονέμεται ὅσον ἀφορᾷ τὰς ἐκκλησιαστικὰς παραβάσεις καὶ τὰς ὁριακὰς ἢ ἐκ τῶν ὁμολόγων οἰασδήποτε διαφορὰς ὑπὸ τῶν Μοναστηριακῶν Συνάξεων καὶ γεροντιῶν, τῆς Ἱερᾶς Κοινότητος καὶ Ἐξαρχίας τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου μετὰ δισενιαυσίας συνάξεως.

Ἐπὶ ἀδικημάτων τοῦ κοινοῦ ποινικοῦ νόμου, πλὴν τῶν πταισμάτων, ἁρμόδια εἶναι τὰ ἐν Θεσσαλονίκῃ ποινικὰ δικαστήρια. Οὐδεὶς δικάζεται ἀνήκουστος, οὐδεμία ποινὴ ἐπιβάλλεται ἄνευ νόμου ἢ ἱεροῦ κανόνας θεμελιοῦντος αὐτήν, καὶ οὐδεὶς στερεῖται ἄκων τοῦ φυσικοῦ αὐτοῦ δικαστοῦ.

Άρθρον 8

Αἱ δικαστικαὶ ἀποφάσεις αἱ κατὰ τὸ προηγούμενον ἄρθρον ἐκδιδόμεναι ἐκτελοῦνται διὰ διαταγῆς τοῦ ἐν Ἁγίῳ Ὄρει Διοικητοῦ καὶ διὰ τῶν ὑπ᾿ αὐτὸν ὀργάνων, συμπράττοντος ἑνὸς τῶν ἐπιστατῶν. Ὁ πρωτεπιστάτης ἀπαλλάσσεται τῆς τοιαύτης συμπράξεως. Αἱ ἐκκλησιαστικοῦ περιεχομένου ποιναὶ ἐκτελοῦνται ἄνευ παρεμβάσεως τῆς κοσμικῆς ἀρχῆς, κοινοποιοῦνται ὅμως πάντοτε εἰς αὐτήν.

Άρθρον 9

Ἡ ἁγιορειτίκη δικαστικὴ ἀρμοδιότης κανονίζεται ὡς ἀκολούθως:

1. Αἱ μοναστηριακαὶ συνάξεις καὶ γεροντίαι κανονικῶς συγκεκροτημέναι καὶ προεδρευόμεναι δικάζουσι πρωτοδίκως:

α) Πάντα τὰ ἐκκλησιαστικὰ καὶ πειθαρχικὰ παραπτώματα τῶν τε ἀδελφῶν τῆς μονῆς καὶ τῶν ἐξαρτωμέτων αὐτῆς.

β) Τὰς ἀστυνομικὰς καὶ ἀγορανομικὰς παραβάσεις καὶ τὰ πταίσματα τὰ ἐν περιφερείᾳ τῆς μονῆς διαπρατόμενα.

γ) Τὰς μεταξὺ δύο ἐξαρτημάτων τῆς οἰκείας μονῆς ὁριακὰς ἢ ἄλλας διαφοράς.

2. Ἡ ἱερὰ κοινότης δικάζει: Πρωτοδίκως: Πάσας τὰς ὁριακὰς μεταξὺ τῶν ἱερῶν μονῶν διαφοράς, ὡς καὶ τὰς μεταξὺ μονῆς τινος καὶ ἐξαρτήματος αὐτῆς οἰασδήποτε ἐκ τῶν ὁμολόγων τοιαύτης, ὡς ἐπίσης καὶ τὰς μεταξὺ ἐξαρτημάτων δύο ἡ πλειόνων μονῶν διαφοράς. Κατ᾿ ἔφεσιν: Τὰς ἐφέσεις κατὰ τῶν ἀποφάσεων τῶν μοναστηριακῶν γεροντιῶν καὶ συντάξεων. Τὰ ἐν Καρυαῖς διαπραττόμενα πταίσματα δικάζονται ὑπὸ τῆς ἱερᾶς ἐπιστασίας.

3. Αἱ ἐφέσεις κατὰ τῶν ἀποφάσεων τῆς Ἱερᾶς Κοινότητος δικάζονται ὑπὸ τῆς Α.Θ.Π τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου μετὰ τῆς περὶ αὐτὸν Ἁγίας καὶ Ἱερᾶς Συνόδου. Δύναται διὰ κανονικῆς συνοδικῆς ἀποφάσεως τὸ Οἰκουμενικὸν Πατριαρχεῖον νὰ ἀναθέση ἐπ᾿ ἀόριστον καὶ μέχρις ἀντιθέτου συνοδικὴς ἀποφάσεως τὴν ἐκδίκασιν τῶν ἐφέσεων τούτων εἰς δικαστήριον, ὅπερ ἀπαρτίζει ἐξαρχία ἐκ τριῶν Μητροπολιτῶν τοῦ κλίματος τοῦ Οἰκουμενικοῦ Θρόνου, εἰδικῶς πρὸς τοῦτο ἐντεταλμένων ὑπ᾿ αὐτοῦ, καὶ ἡ κατὰ τὸ ἄρθρ. 43 τοῦ Καταστατικοῦ Χάρτου ἔκτακτος δισενιαυσία εἰκοσαμελὴς Σύναξις, ἡ ἀποτελουμένη ἐκ τῶν καθηγουμένων καὶ προϊσταμένων τῶν 20 ἱερῶν μονῶν τοῦ Ἁγίου Ὄρους. Τῆς ἐκτάκτου συνάξεως ἀποκλεόνται οἱ τακτικοὶ παρὰ τῇ Ἱερᾷ Κοινότητι ἀντιπρόσωποι, οἱ ἀποτελέσαντες μέλη τῆς Ἱερᾶς Κοινότητος κατὰ τὴν ἐκδίκασιν τῶν κρινομένων ὑποθέσεων, ἀναπληρούμενοι ὑπὸ ἄλλων ἀντιπροσώπων ὁριζομένων ὑπὸ τῶν οἰκείων μονῶν. Ἡ ἐξαρχία τοῦ Οἰκουμενικοῦ Θρόνου προκαθῆται τοῦ οὐτωσὶ συγκεκροτημένου δικαστηρίου, οὗτινος προεδρεύει ὁ πρῶτος μεταξὺ τῶν ἐξάρχων Μητροπολιτῶν κατὰ τὰ κρατοῦντα ἐν τῷ Οἰκουμενικῷ Πατριαρχείῳ.

Ὁ Διοικητὴς παρακάθηται ἀπαραιτήτως κατὰ τὰς συνεδριάσεις τοῦ ἀνωτάτου δικαστηρίου, ἐκτελῶν χρέη ἐπιτρόπου τοῦ νόμου.

Ἐν περιπτώσει Συνοδικῆς ἀποφάσεως ἀναθετούσης τὴν ἐκδίκασιν ἐφέσεων εἰς τὸ κατὰ τὸν ἀριθ. 3 τοῦ παρόντος δικαστήριον, ἡ ὡς ἄνω ἐξαρχία καλεῖται ὑποχρεωτικῶς ὑπὸ τῆς Ἱερᾶς Κοινότητος ὁσάκις ὑπάρχουσιν ὑποθέσεις πρὸς συζήτησιν, ἐγκαίρως δὲ ὥστε νὰ παρευρίσκεται εἰς Ἅγιον Ὄρος κατὰ τὰς κατὰ τὸ ἄρθρ. 43 τοῦ Καταστατικοῦ Χάρτου ἡμέρας τῆς αὐτοδικαίως συνερχομένης ἐκτάκτου συνάξεως. Τὰ ἔξοδα τῆς ἐξαρχίας βαρύνουσι τὸ κοινὸν ταμεῖον τῶν εἴκοσι ἱερῶν μονῶν, οὐδέποτε δὲ δύνανται νὰ ἐπιβληθῶσιν εἰς ἕκαστον ἡττώμενον διάδικον ἐν ἀναλογίᾳ μείζονι τοῦ ἑνὸς δεκάτου.

Άρθρον 10

Ἐνώπιον τοῦ κατὰ τὴν παρ. 3 τοῦ προηγουμένου ἄρθρου ἀνωτάτου δικαστηρίου δύναται νὰ ζητηθῇ ἀναθεώρησις καὶ τῶν κατ᾿ ἔφεσιν ἐκδεδομένων ἀποφάσεων τῆς Ἱερᾶς Κοινότητος, διὰ ψευδῆ ἑρμηνείαν ἢ κακὴν ἐφαρμογὴν τοῦ Καταστατικοῦ Χάρτου τοῦ Ἁγίου Ὄρους, τῶν καθεστώτων αὐτοῦ, τῶν ἱερῶν κανόνων, τῶν νόμων, ὡς καὶ διὰ παράβλεψιν οὐσιώδων στοιχείων κατὰ τοὺς δύο κατωτέρους βαθμούς.

Άρθρον 11

Οὐδεὶς μοναχὸς δύναται νὰ μετάσχῃ ὡς μέλος τοῦ εἰς δικαστήριον συγκροτουμένου σώματος (συνάξεως, γεροντίας, ἱερᾶς κοινότητος ἢ ἐκτάκτου συνάξεως κλπ). Οἱ λόγοι οὗτοι τῆς ἐξαιρέσεως προβάλλονται εἰς πᾶν στάδιον τῆς διαδικασίας ὑπὸ τῶν διαδίκων, ἐξεταζομένοι δὲ καὶ αὐτεπαγγέλτως ὑπὸ τοῦ δικάζοντος σώματος, ἀφορῶσιν ἀδιακρίτως τούς τε ἀδελφοὺς τῶν μονῶν καὶ τῶν ἐξαρτημάτων αὐτῶν καὶ ἐφαρμόζονται καὶ ἐπὶ παντὸς προσώπου, εἰς ὃ ἀνατίθεται οἰαδήποτε ἀνάκρισις, εἰσήγησις ἢ ἄλλη προδικαστικὴ πρᾶξις.

Άρθρον 12

Ἀποφάσεις ὑπὸ τῶν μοναστηριακῶν συνάξεων ἐκδιδόμεναι καὶ ἐπιβάλλουσαι περιορισμὸν ἐν τῇ μονῇ ἢ ἐξαρτήματι αὐτῆς ἢ ἀποκλεισμὸν ἀπὸ τῶν συνεδριῶν τῆς οἰκείας συνάξεως οὐχὶ μείζονα τοῦ τριμήνου ἐν ἑκάστῃ περιπτώσει εἶναι ἀνέκκλητοι.

Άρθρον 13

Ἐὰν μετὰ τὴν ἔκδοσιν τῆς ἀποφάσεως ἐπὶ ἐκκλησιαστικῶν ἢ πειθαρχικῶν παραβάσεων αἱ ἁρμόδιαι ἀρχαὶ παραμελήσουν τὴν τήρησιν τῶν προθεσμιῶν τῶν ἄρθρ. 73-74 τοῦ Καταστατικοῦ Χάρτου, ἡ ἐκτέλεσις τῆς ἐφεσιβλήτου ἀποφάσεως ἀναστέλλεται μετὰ τὴν ἐκπνοὴν τῶν ὡς ἄνω προθεσμιῶν.

Άρθρον 14

Ἐν τῇ διαδικασίᾳ ἐπὶ ὁριακῶν ἢ ἐκ τῶν ὁμολόγων διαφορῶν τοῦ ἄρθρ. 9 παρ. 2 τοῦ παρόντος ἰσχύουσι τὰ ἑξῆς:

Άρθρον 15

Ἡ δίκη εἰσάγεται πάντοτε δι᾿ ἐγγράφου αἰτήσεως ἐνώπιον τοῦ ἁρμοδίου δικαστηρίου. Τοῦτο ἐντὸς ὀκτὼ ἡμερῶν ἀπὸ τῆς εἰσαγωγῆς τῆς αἰτήσεως ὁρίζει τὴν δικάσιμον διὰ πράξεως, καθ᾿ ἣν οἱ διάδικοι καλοῦνται ὑπὸ τῆς ἱερᾶς ἐπιστασίας.

Άρθρον 16

Ἡ ὁρίζουσα τὴν δικάσιμον πρᾶξις δέον νὰ ἐπιδοθῇ ὀκτὼ τουλάχιστον ἡμέρας πρὸ τῆς δικασίμους παρέκτασις τῆς προθεσμίας ταύτης δύναται νὰ δοθῇ ὑπὸ τοῦ δικαστηρίου κατ᾿ οἰκείαν κρίσιν, λαμβανομένων ὑπ᾿ ὄψει τῶν ἀποστάσεων καὶ τῆς δυσχερείας τῶν συγκοινωνιῶν.

Άρθρον 17

Ὁ νομίμως κληθεὶς διάδικος, μὴ ἐμφανιζόμενος κατὰ τὴν ὁρισθεῖσαν δικάσιμον δικάζεται ἐρήμην, ἐπὶ προσαγωγῇ τοῦ οἰκείου ἀποδεικτικοῦ ἐπιδόσεως.

Άρθρον 18

Τὸ δικαστήριον, ἀκοῦσαν τῶν διαδίκων, ὁρίζει εἰσηγητήν, ὅστις συλλέγει πάντα τὰ στοιχεῖα καὶ ἔγγραφα, καταρτίζει καὶ μελετᾷ τὴν σχετικὴν δικογραφίαν, συντάσσων τὴν περὶ αὐτῆς ἔκθεσίν του.

Άρθρον 19

Διὰ τὸν εἰσηγητὴν ἰσχύουσιν αἱ ἐξαιρέσεις τοῦ ἄρθρ. 48 τοῦ Καταστατικοῦ Χάρτου καὶ τοῦ ἄρθρ. 11 τοῦ παρόντος νόμου. Εἰδικῶς ἐπὶ διαφορῶν μεταξὺ μονῆς καὶ ἐξαρτήματος αὐτῆς, εἰσηγητὴς δὲν δύναται νὰ ὁρισθῇ ἀντιπρόσωπος ἢ μοναχὸς τῆς ἐνδιαφερομένης μονῆς.

Άρθρον 20

Τὴν ἐνώπιον τοῦ εἰσηγητοῦ διεξαγομένην ἀποδεικτικὴν διαδικασίαν δικαιοῦνται νὰ παρακολουθῶσι πάντες οἱ διάδικοι προσάγοντες στοιχεῖα καὶ ἔγγραφα καὶ ὑποβάλλοντες αἰτήσεις πρὸς ἐξέτασιν μαρτύρων οὓς πάντως ὑποχρεοῦται νὰ ἐξετάσῃ ὁ εἰσηγητής. Διὰ τὴν ἐξέτασιν τῶν μαρτύρων ἐφαρμόζονται αἱ διατάξεις τῶν ἄρθρῳ. 63-66 τοῦ Καταστατικοῦ Χάρτου.

Άρθρον 21

Αἰτουμένου διαδίκου τινος αὐτοψίαν ἢ πραγματογνωμοσύνην, ὁ εἰσηγητὴς ὑποχρεοῦται νὰ ὑποβάλῃ τὴν αἴτησιν μεθ᾿ ὁλοκλήρου τῆς δικογραφίας εἰς τὸ δικαστήριον, ὅπως τοῦτο διατάξῃ τὴν αὐτοψίαν ἢ ὁρίσῃ τοὺς πραγματογνώμονας. Περὶ τῆς αὐτοψίας συντάσσεται ἔκθεσις ὑπὸ τοῦ εἰσηγητοῦ ἐπὶ παρουσίᾳ δύο μαρτύρων καὶ ὑπογράφεται ὑπὸ πάντων. Ἐπίσης οἱ πραγματογνώμονες ὑποβάλλουσιν ἔγγραφον ἔκθεσιν, ἣν ὑπογράφοντες ἐγχειρίζουσιν εἰς τὸν εἰσηγητήν, γινομένης παρὰ πόδας πράξεως ἐγχειρίσεως.

Άρθρον 22

Περαιωθείσης τῆς ἀποδεικτικῆς διαδικασίας ὁ εἰσηγητὴς ὑποβάλλει ὁλόκληρον τὸν καταρτισθέντα φάκελλον μετ᾿ ἐγγράφου πορίσματος τοῦ εἰς τὸ δικαστήριον ἐντὸς τῆς ταχθείσης κατὰ τὴν ὀνομασίαν αὐτοῦ προθεσμίας. Ἐὰν διαρκούσης τῆς προθεσμίας ταύτης δὲν ἐγένετο δυνατὴ ἡ περαίωσις τῆς ἀποδεικτικῆς διαδικασίας, ὁ εἰσηγητὴς ἢ οἱ διάδικοι δύνανται νὰ ζητήσωσι παράτασιν αὐτῆς παρὰ τοῦ δικαστηρίου.

Άρθρον 23

Μετὰ τὴν ὑποβολὴν τῆς ἐκθέσεως τοῦ εἰσηγητοῦ ὁρίζεται, ἐπιμελείᾳ τῶν ἐπισπευδόντων διαδίκων, ἡ μετ᾿ ἀπόδειξιν δικάσιμος, καθ᾿ ἣν καλοῦνται διὰ τῆς ἱερᾶς ἐπιστασίας οἱ λοιποὶ διάδικοι. Πάντες οἱ διάδικοι δύνανται νὰ λαμβάνωσι γνῶσιν τῆς τε δικογραφίας καὶ τῆς ἐκθέσεως τοῦ εἰσηγητοῦ.

Άρθρον 24

Ἡ συζήτησις ἐνώπιον τοῦ δικαστηρίου, τηρουμένη πάντοτε τῆς μοναχικῆς εὐπρεπείας καὶ κοσμιότητος, διεξάγεται ἐν ἀπολύτῳ ἰσότητι τῶν διαδίκων, δικαιουμένῳ νὰ ὑποστηρίξωσι καὶ κατὰ τὴν τελικὴν συζήτησιν ἐγγράφως τὰς ἀπόψεις των.

Άρθρον 25

Μετὰ τὴν συζήτησιν, ἀποσυρομένων τῶν διαδίκων, τὸ δικαστήριον διασκέπτεται μυστικῶς, ἀναγινωσκομένων εἰς ἐπήκοον πάντων τῶν ἐγγράφων τῆς δικογραφίας καὶ τῆς ἐκθέσεως τοῦ εἰσηγητοῦ. Ἡ συζήτησις διευθύνεται ὑπὸ τοῦ ἐκτελοῦντος χρέη προέδρου, τηρουμένων τῶν ἄρθρ. 23 καὶ 24 τοῦ Καταστατικοῦ χάρτου.

Άρθρον 26

Αἱ ἀποφάσεις ἐπὶ τῶν ὁριακῶν ἢ ἐπὶ τῶν ὁμολόγων διαφορῶν εἶναι πάντοτε ἔγγραφοι καὶ λεπτομερῶς ἠτιολογημέναι. Αἱ γνῶμαι τῶν μειοψηφούντων μελῶν τοῦ δικαστηρίου δύνανται νὰ καταχωρισθῶσι τῇ αἰτήσει αὐτῶν.

Άρθρον 27

Αἱ ὁριστικαὶ ἀποφάσεις κοινοποιοῦνται ἐπιμελείᾳ τῶν διαδίκων ἐν πλήρει ἀντιγράφῳ διὰ τῆς ἱερᾶς ἐπιστασίας.

Άρθρον 28

Ἡ προθεσμία ἐφέσεως κατ᾿ ἀποφάσεων ἐπὶ ὁριακῶν καὶ τῶν ἐκ τῶν ὁμολόγων δικῶν εἶναι ἑνὸς μηνὸς ἀπὸ τῆς ἐκδόσεως αὐτῶν. Ἡ ἔφεσις ἀσκεῖται δι᾿ ἠτιολογημένου ἐγγράφου ἐνώπιον τοῦ ἀμέσως ἀνωτέρου δικαστηρίου ἀπευθυνομένου καὶ κατατιθεμένου εἰς τὸ γραφεῖον τῆς Ἱερᾶς Κοινότητος. Τὸ γραφεῖον τοῦτο κοινοποιεῖ ἀντίγραφον τῆς ἐφέσεως εἰς τὸν ἐφεσίβλητον.

Άρθρον 29

Αἱ ἐφέσεις ἐνώπιον τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου διαβιβάζονται εἰς αὐτὸ ὑπὸ τοῦ γραφείου τῆς Ἱερᾶς Κοινότητος. Ἐὰν δὲ συνοδικῇ ἀποφάσει ἐπιλαμβάνηται αὐτῶν τὸ κατὰ τὸν ἀριθ. 3 τοῦ ἄρθρ. 9 δικαστήριον, διαβιβάζονται εἰς αὐτὸ εὐθὺς ὡς τοῦτο συγκροτηθῇ, ἐκδικάζονται δὲ κατὰ τὰ ἀνωτέρω ἄρθρ. 24-27. Οἱ διάδικοι καλοῦνται ἐνώπιον τοῦ κατ᾿ ἔφεσιν δικάζοντος δικαστηρίου καὶ ἔχουσι δικαίωμα ν᾿ ἀναπτύξωσι διὰ προσθέτων ὑπομνημάτων τοὺς λόγους τῆς ἐφέσεώς των.

Άρθρον 30

Τὸ κατ᾿ ἔφεσιν δικαστήριον ἐπικυροῖ ἢ ἀκυροῖ τὴν ἔκκλητον ἀπόφασιν ἢ μεταρυθμίζει αὐτήν, δικαιούμενον νὰ διατάξῃ καὶ νέας ἀποδείξεις, ὅτε ἐφαρμόζονται τὰ ἄρθρ. 19 καὶ ἑπόμενα.

Άρθρον 31

Αἱ ἀποφάσεις ἐκδίδονται κατ᾿ ἀπόλυτον τῶν παρόντων πλειονοψηφίαν παντὶ δικαστηρίῳ.

Άρθρον 32

Αἱ ἐπὶ ὁριακῶν καὶ λοιπῶν περιπτώσεων τοῦ ἄρθρ. 9 παρ. 1 ἐδάφ. γ´, 2 καὶ 3 ἀποφάσεις εἶναι ἐκτελεσταὶ μόνον ἅμα τῇ τελεσιδικία. Τελεσίδικοι δὲ εἶναι αἱ κατὰ τελευταῖον βαθμὸν κριθεῖσαι καὶ μὴ ἐμπροθέσμως ἐφεσιβληθεῖσαι πρωτόδικοι ἀποφάσεις. τὴν προσωρινὴν ἐκτέλεσιν μὴ τελεσιδίκου ἀποφάσεως δύναται νὰ διατάξῃ τὸ δικάσαν δικαστήριον δι᾿ ἀποφάσεως ἐκδιδομένης τῇ αἰτήσει ἑνὸς τῶν διαδίκων, ἅμα ἀκουσθῇ ὁ καθ᾿ οὗ ἡ αἴτησις. Ἡ περὶ προσωρινῆς ἐκτλέσεως ῥήτρα δύναται νὰ περιληφθῇ ἐν τῇ κυρίᾳ ἀποφάσει.

Άρθρον 33

Τὰ δικαστικὰ ἔξοδα καὶ τέλη, ὧν ἡ διατίμησις ὁρισθήσεται διὰ κανονικῆς διατάξεως τῆς ἐκτάκτου δισενιαυσίας συνάξεως, βαρύνουσι τὸν ἡττώμενον διάδικον καὶ εἰσπράττονται κατὰ τὴν ἐκτέλεσιν τῆς ἀποφάσεως.

Άρθρον 34

Αἱ δικαστικαὶ ἀποφάσεις διαβιβάζονται πρὸς ἐκτέλεσιν δι᾿ ἐγγράφου των Διοικητῇ, ὅστις διὰ πράξεως αὐτοῦ παρὰ πόδας ἐντέλλεται εἰς τὰ ὑπ᾿ αὐτὸν ὄργανα τὴν ἐκτέλεσιν.

Άρθρον 35

Αἱ δικαστικαὶ ἀρχαὶ τοῦ Κράτους, ἐπιλαμβανόμεναι τῆς διώξεως πλημμελημάτων ἢ κακουργημάτων ἐντὸς τοῦ Ἁγίου Ὄρους, ἀποστέλλουσιν ἐκεῖ ἀνακριτικὸν ὑπάλληλον, ὅστις ὑποχρεοῦται νὰ καλέσῃ παραχρῆμα τὴν ἱερὰν ἐπιστασίαν ὅπως ἀποστείλῃ κατὰ τὰ εἰωθότα ἕνα τῶν ἐπιστατῶν, παριστάμενον κατὰ τὴν ἐνέργειαν τῶν ἀνακριτικῶν πράξεων καὶ παρέχοντα τὴν συνδρομήν του εἰς τὴν ταχεῖαν διεξαγωγὴν τῶν ἀνακριτικῶν ἔργων.

Άρθρον 36

Πᾶσα παῦσις, παραίτησις ἢ ἔκπτωσις ἡγουμένου, ἐπιτρόπου καὶ μελῶν τῶν ἱερῶν μοναστηριακῶν συνάξεων, ἢ πᾶσα ἐκλογὴ νέων τοιούτων, ἀγγέλλεται ὑπὸ τῆς οἰκείας μονῆς καὶ διὰ τῆς Ἱερᾶς Κοινότητος πρὸς τὸ Οἰκουμενικὸν Πατριαρχεῖον.