Η θαυματουργή εικόνα του Αγίου Νικολάου είναι τοποθετημένη στο Καθολικό της Ιεράς Μονής Γρηγορίου. Η εικαστική και πνευματική ομορφιά της, σε συνδυασμό με τα θαύματα που έχει επιτελέσει ο Άγιος, την καθιστούν ένα από τα σημαντικότερα κειμήλια της μονής.
Δεν είναι λίγες οι φορές που οι μοναχοί επικαλέστηκαν τον Άγιο και ένιωσαν ακόμη την παρουσία του στην μοναστική τους κοινότητα.
Σύμφωνα με τις αφηγήσεις τους, το 1850 συνέβη ένα από τα σημαντικότερα θαύματα. Όταν ένα πλοίο έδεσε στον αρσανά της μονής για να φορτώσει ξυλεία, ένας πολύ ισχυρός άνεμος τάραξε τα νερά. Οι συνθήκες έγιναν γρήγορα επικίνδυνες και ακατάλληλες για την εργασία που είχαν αναλάβει οι ναυτικοί. Έχοντας τον Άγιο Νικόλαο ως προστάτη τους, άρχισαν να προσεύχονται και να ζητούν την ευλογία του. Ζήτησαν ακόμη από τους πατέρες της μονής να τελέσουν παράκληση. Γρήγορα η θαλασσοταραχή παρήλθε. Οι ναυτικοί, δείχνοντας ευγνωμοσύνη, αφιέρωσαν στον Άγιον Νικόλαο ένα αργυρό πλοιαράκι, το οποίο είναι ακόμη τοποθετημένο μπροστά από τη θαυματουργή του εικόνα.
Το 1911, ο Άγιος Νικόλαος φρόντισε και πάλι τη μονή. Όταν κατά την ιερά πανήγυρι οι μοναχοί δεν έβρισκαν ψαροκάικα για να προμηθευτούν τα απαραίτητα για το γιορτινό τους τραπέζι, ο Άγιος φούσκωσε τα νερά της θάλασσας και εναπόθεσε στα πόδια τους πλήθος ψαριών. Η θαλασσοταραχή τα ξέβρασε στην ακτή όπου τα βρήκαν οι μοναχοί. Δόξασαν τότε τον Άγιο για την αγάπη και τη φροντίδα του, που δεν τους εγκατέλειπε ποτέ.
Τέλος, σύμφωνα με άλλες διηγήσεις, κατά τα δύσκολα χρόνια του 1916, η μονή αντιμετώπιζε μεγάλο πρόβλημα σίτισης. Οι τροφές είχαν τελειώσει, ενώ είχε απομείνει σιτάρι για μία μόνο τελευταία φουρνιά. Καθώς ο π. Χρύσανθος και ο π. Μιχαήλ κοσκίνιζαν την τελευταία ποσότητα σιταριού, ένας άγνωστος ασπρομάλλης γέροντας εμφανίστηκε μπροστά τους. Τους ρώτησε για τη μονή και εκείνοι του εξήγησαν το πρόβλημα που αντιμετώπιζαν. Ο γέροντας πήρε λίγο σιτάρι στα χέρια του και το ευλόγησε. Από τότε, όσες δυσκολίες και αν αντιμετώπισε η μονή, δεν χρειάστηκε ποτέ να στερηθεί την τροφή. Ο Άγιος Νικόλαος, που είχε εμφανιστεί τότε στους δύο γέροντες, φρόντιζε πάντα να παρέχει στους μοναχούς τα αναγκαία.
Όσο για την εικόνα, αναπαριστά τον Άγιον Νικόλαο γενειοφόρο. Με το δεξί του χέρι ευλογεί τους πιστούς, ενώ με το αριστερό κρατάει το ευαγγέλιο. Δεξιά του αναπρίσταται ο Ιησούς Χριστούς, ενώ αριστερά του η Υπεραγία Θεοτόκος. Την εικόνα πλαισιώνουν δύο κατακόρυφες στήλες, οι οποίες είναι διακοσμημένες με τις μορφές αγίων της εκκλησίας μας. Το φωτοστέφανο του Αγίου είναι ανάγλυφο, ενώ πάνω και από τα αντίστοιχα πρόσωπα υπάρχουν οι επιγραφές «Ο Άγιος Νικόλαος», «Ιησούς Χριστός, ο Ων» και «Μήτηρ Θεού».
Η εικόνα καλύπτεται από ασημένιο πλαίσιο διακοσμημένο με ανάγλυφες λεπτομέρειες και ανθοφόρα πλουμίδια. Στη λωρίδα που περιβάλλει τις μορφές είναι, ακόμη, τοποθετημένοι πολύτιμοι λίθοι, που στολίζουν και λαμπρύνουν τη θαυματουργή εικόνα του Αγίου Νικολάου.
