Το θαυματουργό αμπέλι του Αγίου Συμεών του Μυροβλήτου φυτρώνει στην Ιερά Μονή Χιλανδαρίου του Αγίου Όρους. Κοντά στα τείχη του Καθολικού της μονής βρίσκεται ο άδειος τάφος του Αγίου, από τον οποίο υψώνεται το αμπέλι, πλούσιο σε καρπούς και ομορφιά. Όσο καρποφορεί, οι μοναχοί νιώθουν τη χάρη του Αγίου Συμεών να κατοικεί ανάμεσά τους.
Τα σταφύλια από το αμπέλι αποξηραίνονται και διανέμονται σε όλους όσους έχουν ανάγκη. Έχουν μεγάλη δύναμη και βοηθούν ιδιαίτερα τα άτεκνα ζευγάρια. Οι ορθόδοξοι χριστιανοί απευθύνονται με τις προσευχές τους στον Άγιο ζητώντας:
- λύτρωση από τη στειρότητα και βοήθεια στην τεκνογονία,
- ενίσχυση της υγείας,
- εύρεση του αληθινού δρόμου και φώτιση,
- θεραπεία από κάθε είδους ασθένεια, τόσο σωματική όσο και ψυχική,
- ενίσχυση της πίστης,
- καθοδήγηση στο μονοπάτι της αλήθειας,
- επίτευξη υλικής ευημερίας,
- επίτευξη πνευματικής ισορροπίας.
Ο Άγιος Συμεών ο Μυροβλήτης είναι ένας από τους πιο αγαπητούς αγίους της εκκλησίας μας. Ολόκληρη η Ορθοδοξία τον δοξολογεί και τον προσκυνά για τη χάρη του. Ξεχωρίζει από πολλές απόψεις και έχει ιδιαίτερη θέση στην καρδιά όλων των πιστών. Πολλά γεγονότα της ζωής του, η μοίρα που καθόρισε την πορεία του, η ψυχική του δύναμη, η ιερή κληρονομιά που μας παρέδωσε, αποτελούν εξαιρετικά παραδείγματα πίστης και θείας χάρις. Θα μπορούσαμε ακόμα να πούμε πως αποτελεί ένα από τα σημαντικότερα πρότυπα στην ιστορία της Εκκλησίας μας.
Ο άγιος ένωσε τις ηγεμονίες της Σερβίας, οι οποίες βρίσκονταν υπό ξένη κυριαρχία, και αναβίωσε την Ορθοδοξία στη χώρα. Επιπλέον, αποτέλεσε την αφορμή για μια ολόκληρη σειρά από αγίους που μαθήτευσαν κοντά του και ακολούθησαν το πρότυπό του. Αφού εκπλήρωσε την αποστολή του, ενδύθηκε τον μοναχισμό και αποσύρθηκε από τον κόσμο, ζώντας μια δίκαιη και ασκητική ζωή.
Στην Ιερά Μονή Χιλανδαρίου, μετά τον θάνατο του Αγίου Συμεών, συνέβη ένα θαύμα που ανέδειξε την αγιότητά του. Τα λείψανά του άρχισαν να αναβλύζουν μύρο. Αυτός είναι και ο λόγος που τον δοξάζουμε με το προσωνύμιο “Μυροβλήτης”. Η αφθαρσία των λειψάνων στην Εκκλησία μας είναι ένα αρκετά διαδεδομένο φαινόμενο. Ωστόσο, η ανάβλυση μύρου είναι πολύ πιο σπάνια και συνήθως εκδηλώνεται μία και μοναδική φορά ή περιοδικά ανά μεγάλα χρονικά διαστήματα. Έτσι, το μύρο που αναδύθηκε από τα λείψανα του Αγίου απέδειξε, ακριβώς, το πόσο δίκαιος και ευλογημένος ήταν. Η αγιότητά του επιβεβαιώνεται επίσης από το γεγονός πως αποτέλεσε τον μοναδικό ιδρυτή μιας δυναστείας μέσα από την οποία εκκολάφθηκαν τόσο πολλοί άγιοι, ώστε να ονομαστεί από τη σερβική ιστορία ως "Η Ιερή Άμπελος του Νεμάντζιτς", από το κοσμικό όνομα του αγίου, Νεμάνια.
Το αμπέλι που υπάρχει στη μονή χαρακτηρίζεται επίσης “Ιερό”. Δεν πρόκειται για έναν απλό ποιητικό χαρακτηρισμό. Είναι ένα πραγματικό θαύμα που βιώνεται από όλους τους πιστούς που προσέρχονται στη μονή. Άλλωστε, το αμπέλι φυτεύτηκε από τον ίδιο τον Άγιο Συμεών. Εδώ και πολλούς αιώνες, οι άνθρωποι που τρώνε τους καρπούς του θεραπεύονται από τη στειρότητα και από κάθε ασθένεια.
Όπως ήδη αναφέρθηκε, ο Άγιος Συμεών έλαβε τόσο μεγάλη χάρη από τον Θεό, ώστε έγινε ο ίδιος γενάρχης πολλών αγίων και υπερασπιστών της Ορθοδοξίας. Κανείς στην Εκκλησία του Χριστού δεν τιμήθηκε και δεν ανταμείφθηκε θαυματουργικά όσο ο Άγιος Συμεών ο Μυροβλήτης.
Όπως προκύπτει από τη βιογραφία του, την οποία κατέγραψε ο ιερομόναχος Δομενιανός της Ιεράς Μονής Χιλανδαρίου, "από τα νεανικά του χρόνια επιθυμούσε να υπηρετεί τον Θεό με αγιότητα και αλήθεια, όλες τις ημέρες της ζωής του να στέκεται ενώπιόν Του".
Ο Στέφανος Νεμάνια γεννήθηκε περίπου το 1113 στη Ρίμπνιτσα της Ζέτα, όπου και βαπτίστηκε χριστιανός. Στη βιογραφία του επισημαίνεται ιδιαίτερα το εξής γεγονός. Έχοντας βαπτιστεί σε νεαρή ηλικία μέσα από μια καθολική τελετή, θεώρησε μεγαλώνοντας πως η βάπτιση αυτή ήταν εντελώς άκυρη. Μη επιτρέποντας κανένα συμβιβασμό μεταξύ του αληθινού χριστιανισμού και των αιρέσεων, βαφτίστηκε εκ νέου παίρνοντας το χρίσμα μέσα από την ορθόδοξη τελετή.
Κατά το τριακοστό έβδομο έτος της βασιλείας του, ο Στέφανος Νεμάνια, αποφασισμένος να συνεχίσει τη ζωή του με διακριτικότητα και θεία φώτιση, ενδύθηκε τον μοναχισμό.
Στις 25 Μαρτίου 1195, ανήμερα του Ευαγγελισμού, ο Στέφανος εισήλθε στο μοναστήρι της Στουντένιτσας, το οποίο είχε ιδρύσει ο ίδιος. Εκεί πήρε το όνομα Συμεών. Η σύζυγός του Άννα, κυρίαρχος ολόκληρης της σερβικής γης, έγινε επίσης μοναχή με το όνομα Αναστασία και αποσύρθηκε στο μοναστήρι της Υπεραγίας Θεοτόκου στο Ρας.
Μετά από ένα σύντομο χρονικό διάστημα, αφού ενέδωσε στις παρακλήσεις του γιου του Σάββα, ο Άγιος Συμεών πήγε στο Άγιον Όρος. Στις 8 Οκτωβρίου 1197 έφτασε στη μονή. Οι σεβαστοί πατέρες που ασκήτευαν εκεί, τον υποδέχτηκαν με μεγάλη χαρά και τιμές. Αρχικά, ο Συμεών σταμάτησε στην Ιερά Μονή Βατοπαιδίου. Εκεί, όπως συνήθιζε να λέει ο Άγιος Σάββας, βρήκε τον “απολωλότα” εαυτό του.
Αφού έμεινε λίγο καιρό στο Βατοπαίδι, ο μακάριος Συμεών παρακάλεσε τον φίλο του, τον Έλληνα βασιλιά Αλέξιο, να του παραχωρήσει ένα μέρος για να χτίσει ένα νέο μοναστήρι στον Άθω. Έτσι, ξεκίνησε η ανέγερση της Ιεράς Μονής Χιλανδαρίου. Το μοναστήρι υπήρχε ήδη από τον 5ο αιώνα, αλλά με την πάροδο του χρόνου είχε υποστεί πολλές φθορές. Πατέρας και γιος ανακατασκεύασαν τα κτίρια της μονής, επιφέροντας εκ νέου την ευημερία και την ισχύ της.
Ο ‘Αγιος Συμεών εκοιμήθη στις 13 Φεβρουαρίου 1200, σε ηλικία 86 ετών. Λόγω των μεγάλων αρετών του, ο Κύριος τίμησε τον μακαριστό Άγιο με το χάρισμα των θαυμάτων. Το σώμα του άρχισε να αναβλύζει μύρο, ενώ με τη δύναμη της Θείας Χάριτος άρχισαν να γίνονται πολλά θαύματα.
Αρχικά, ο Άγιος τάφηκε στο έδαφος της Ιεράς Μονής Χιλανδαρίου. Μετά από λίγα χρόνια, ο γιος του Σάββας αποφάσισε να επιστρέψει τα λείψανά του στη Σερβία. Ήταν πεπεισμένος ότι θα έπρεπε να τοποθετηθούν στην πατρίδα του, για την οποία ο πατέρας του είχε κάνει τόσα πολλά.
Οι μοναχοί του Αγίου Όρους ήταν αρχικά πολύ θλιμμένοι που είχαν χάσει τα ιερά λείψανα του Αγίου. Οι ίδιοι θεωρούσαν την παρουσία τους στη μονή μεγάλη χάρη και ευλογία. Ωστόσο, ο μοναχός Συμεών εμφανίστηκε στο όνειρο του ηγούμενου της μονής λέγοντάς του πως το λείψανό του θα έπρεπε να επιστρέψει στην πατρίδα του και να παρηγορήσει τους αδελφούς του. Ωστόσο, θα άφηνε για χάρη των μοναχών μια θαυματουργή άμπελο που, όσο θα καρποφορούσε, θα σκόρπιζε την ευλογία του στη μονή.
Η προφητεία αυτή εκπληρώθηκε το 1207. Ένα αμπέλι άρχισε να φυτρώνει από τον πέτρινο τοίχο του άδειου τάφου του Αγίου. Ο βλαστός της αμπέλου υψώθηκε σε ύψος ενάμισι μέτρου από το έδαφος. Η αγιορείτικη παράδοση λέει ότι όσο το αμπέλι αποδίδει καρπούς, η ευλογία του Αγίου αναπαύεται ανάμεσα στο βουνό του Άθω.
Αυτός, όμως, δεν είναι ο μόνος λόγος που καθιστά το αμπέλι μια τόσο σημαντική κληρονομιά. Οι άγιοι πατέρες άρχισαν γρήγορα να παρατηρούν πως οι προσκυνητές που δοκίμαζαν τον καρπό της αμπέλου κατάφερναν να αποκτήσουν παιδιά, ακόμη και αν δεν είχαν έως τότε γευτεί την ευτυχία της γονεϊκότητας. Από τότε και έως σήμερα, οι μοναχοί διανέμουν σε όλους τους πιστούς και στέλνουν ακόμη ταχυδρομικώς αποξηραμένα σταφύλια της θαυματουργής αμπέλου.
Τα λείψανα, που επέστρεψαν στην πατρίδα του Αγίου Συμεών, συνέχισαν να αναβλύζουν μύρο. Η προθήκη που τα εμπεριέχει εξακολουθεί να βρίσκεται έως σήμερα στη Σερβία. Θεραπεύει και να παρηγορεί τους προσκυνητές, οι οποίοι συχνά αλείφονται με το μύρο ζητώντας τη στοργή και τη φροντίδα του μεγάλου αυτού Αγίου.
