Η Ιερά και Θαυματουργός εικόνα της Παναγίας της ονομαζομένης «Ευεργέτιδας» τιμάται ιδιαίτερα από μοναχούς και λαϊκούς στο ιστορικό κελλί της Μεγάλης Παναγίας της Ιεράς Μονής Κουτλουμουσίου Καρυών Αγίου Όρους· το κελλί αυτό παλαιότερα υπήρξε μονύδριο, δηλαδή αρχαία Μονή, ως Μονή του Αγίου Ευστρατίου αρχικά, μετέπειτα Γομάτου.
Η εικόνα αυτή της Παναγίας είναι μικρό πιστό αντίγραφο της Παναγίας του Καζάν. Εκεί αγιογραφήθηκε και φιλοτεχνήθηκε το χάλκινο κάλυμμα-«πουκάμισο» που φέρει μέχρι και σήμερα.
Η ιστορία μάς γυρνά στα πολύκλαυστα και αιματηρά χρόνια κατά τη Μικρασιατική Καταστροφή· εκείνη τη φρικτή νύχτα όπου κάηκε η όμορφη και ζηλευτή Σμύρνη, το Σεπτέμβριο του 1922 και ο καθένας προσπαθούσε να σωθεί και να σώσει ό,τι πιο πολύτιμο είχε. Το μόνο που μπόρεσε να πάρει μαζί της μια Σμυρνιά γυναίκα ήταν η εικόνα της Παναγίας και να μπορέσει να φύγει μαζί με το σύζυγό της και τα τέσσερα παιδιά τους. Φτάνοντας στην προκυμαία προσπάθησαν να μπουν σε κάποια βάρκα, ώστε να επιβιβαστούν σε κάποιο από τα πλοία των συμμάχων για να φτάσουν στην Ελλάδα. Μέσα σε όλη τη φρίκη και το φόβο παρουσιάζεται μπροστά της ένας ασεβέστατος Τσέτης και βλέπει ότι κάτι έκρυβε κάτω από το σάλι της. Βάζει το χέρι του, αρπάζει την εικόνα της Παναγίας, σπάει το τζάμι και την κορνίζα και παίρνει όλα τα χρυσά που κατά καιρούς έβαζαν με τα θαύματα που τελούσε η χάρη Της στην οικογένεια. Τέλος, πετάει την εικόνα στη θάλασσα κι έτσι αυτή χάνεται.
Η οικογένεια μετά από πολλές δυσκολίες έφτασε στη Σάμο. Ύστερα από εννέα χρόνια μετά την εγκατάστασή τους, ενώ ο πατέρας ψάρευε με τη μικρή βάρκα του, βρέθηκε μέσα στα δίχτυα του η εικόνα της Παναγίας. Με δάκρυα στα μάτια την πήρε και την έβαλε μέσα στην αγκαλιά του. Την πήγε στο σπίτι, όπου η σύζυγός του από την ανεκλάλητη χαρά της, λιποθύμησε. Όταν την επανέφεραν, περιποιήθηκε την εικόνα, την έβαλε στο φτωχικό εικονοστάσι, διόρθωσε το καντήλι της, άναψε κερί που το έφτιαχνε η ίδια και θύμιασε. Κάλεσαν ιερέα και τέλεσαν παράκληση για το χαρμόσυνο γεγονός της μεγάλης ευεργεσίας της ευρέσεώς της.
Επειδή έχει ένα ξεχωριστό ιδίωμα η εικόνα, «χτυπά», δηλαδή ακούγεται θόρυβος, την παρέδωσαν σε ένα γυναικείο μοναστήρι κοντά στο χωριό. Η εικόνα δόθηκε με την προϋπόθεση αν κάποιος της οικογένειας γίνει μοναχός, να δοθεί σε αυτόν ως οικογενειακό κειμήλιο. Κάθε χρόνο η οικογένεια τελούσε Θεία Λειτουργία. Πέρασαν τα χρόνια, ώσπου δόθηκε η εικόνα στο δισέγγονό τους, που είναι σήμερα στο Ιερόν Κελλίον Μεγάλης Παναγίας Καρυών Αγίου Όρους.
Κατά καιρούς έχουν σημειωθεί πάρα πολλά θαύματα σε οικογένειες και πιστούς· σε άτεκνα ζευγάρια χάρισε παιδιά, ασθενείς έλαβαν θεραπεία, άνεργοι παρακάλεσαν τη χάρη Της και βρήκαν εργασία. Αυτά μάς τα έχουν καταμαρτυρήσει άνθρωποι που έλαβαν την ευεργεσία της Παναγίας μας, από την Αθήνα, τη Βέροια, τη Νάουσα, τη Χαλκίδα, τα Ιωάννινα, τη Θεσσαλονίκη, την Κρήτη· η χάρη Της δεν σταματά να σκορπίζει παντού την ίαση.
Ιδίως κατά τη δύσκολη περίοδο του κορωνοϊού, έγινε βοηθός και στήριγμα σε εκατοντάδες χριστιανούς, καθώς μεταφερόταν από σπίτι σε σπίτι για την ενίσχυση της πίστης των ανθρώπων, που ζήτησαν και τη φιλοξένησαν στα ευλογημένα σπίτια τους και δέχτηκαν την ευλογία της Μητέρας του Θεού στην πονεμένη τους καρδιά.
Ευχόμαστε Αυτή που κράτησε στα αγνά και αγιασμένα χέρια Της ως βρέφος τον Υιό και Λόγο του Θεού, Αυτή που ευεργέτησε ολόκληρη την Οικουμένη, να δωρίζει πλουσιοπάροχα πλείστες ευεργεσίες σε όσους ζητούν τη βοήθειά Της και τη χάρη Της. Και να κατευθύνει τα διαβήματα όλων στην οδό της αληθινής χαράς και σωτηρίας, που είναι ο Υιός και Θεός Της.
Θαύματα
Πριν από τρία χρόνια σε μια κυρία από τη Ρωσία, στη Θεσσαλονίκη, έκλεψαν την τσάντα της με όλα τα απαραίτητα έγγραφα (κάρτες, διαβατήριο) και χρήματα. Εκείνη την ώρα, ο σύζυγός της πραγματοποιούσε προσκύνημα στη Μεγάλη Παναγία και έλαβε το απελπισμένο τηλεφώνημα από τη γυναίκα του. Τελέσαμε παράκληση και ανάψαμε λαμπάδα στην Παναγία. Το ίδιο απόγευμα, η τσάντα βρέθηκε στην περιοχή του Δενδροποτάμου, άθικτη, χωρίς να λείπουν ούτε τα χρήματα και παραδόθηκε από την αστυνομία.
Κατά την επίσκεψή του στο Άγιον Όρος ένας κύριος με το όνομα Κωνσταντίνος, από τη Χαλκίδα, ευρισκόμενος στο κελλί μας, την ώρα του μικρού Εσπερινού, έλαβε τηλεφώνημα ότι ο μεγάλος γιος του Ιωάννης είχε τροχαίο ατύχημα. Δεν γνώριζε αν ζούσε, παρά μόνο ότι το αυτοκίνητο είχε γίνει μία μάζα. Ψάλαμε την Παράκληση και μόλις φτάσαμε στο σημείο «Άξιον εστίν ως αληθώς», στα Μεγαλυνάρια, έλαβε πάλι τηλεφώνημα ότι ο Ιωάννης ζούσε και ήταν υγιής. Είχε μόνο χτυπήσει το πόδι του κατά τον απεγκλωβισμό του από το αυτοκίνητο. Έκτοτε, κάθε χρόνο, έρχονται στο Ιερόν Κελλίον, τελούμε Θεία Λειτουργία, μεταλαμβάνουν των αχράντων μυστηρίων και ευχαριστούν την Παναγία για τη μεγάλη Της ευεργεσία.
