Η ζωή των μοναχών του Αγίου Όρους διέπεται από ένα ακριβές πρόγραμμα, το οποίο διαφέρει σημαντικά από τον κοσμικό τρόπο ζωής που έχουμε συνηθίσει. Αυτό δεν αποτελεί έκπληξη, καθώς ο κύριος στόχος των μοναζόντων στο Άγιον Όρος είναι να απομακρυνθούν από τις κοσμικές υποθέσεις και να βρίσκονται σε κοινωνία με τον Θεό.
Το νόημα του κομποσχοινιού στη μοναστική ζωή
Η ημέρα των αγιορειτών μοναχών ξεκινά με τον ίδιο τρόπο: η έγερση πριν από την αυγή, η πρωινή προσευχή, η εκκλησιαστική λειτουργία και η ανάγνωση της Αγίας Γραφής αποτελούν αναπόσπαστο μέρος της πρωινής ρουτίνας των αδελφών. Στη συνέχεια, κάθε μοναχός προχωρεί στο δικό του διακόνημα, δηλαδή στην εργασία της επιλογής του ή αυτή που του ανατέθηκε. Μία από αυτές τις εργασίες είναι η ύφανση κομποσχοινιών.
Για έναν μοναχό, το κομποσχοίνι είναι αναπόσπαστο στοιχείο της καθημερινής ζωής. Το πέρασμα από τους κόμπους, συνοδευόμενο από τη συνεχή επανάληψη της Προσευχής του Ιησού (Νοεράς Προσευχής), βοηθά τον άνθρωπο να συγκεντρωθεί και να διατηρήσει αυτήν τη συγκέντρωση. Εκτός αυτού, οι κόμποι βοηθούν στην καταμέτρηση του αριθμού των προσευχών που εκφωνούνται.
Στο Άγιον Όρος, η ύφανση κομποσχοινιών είναι από τις πιο διαδεδομένες μορφές μοναστικού εργόχειρου. Κατά κανόνα, τα κομποσχοίνια αποτελούνται είτε από κόμπους είτε από χάντρες. Στην πρώτη περίπτωση, οι μοναχοί ακολουθούν μια ειδική τεχνική ύφανσης: κάθε κόμπος αποτελείται από εννέα διασταυρώσεις κορδονιών, που αντιστοιχούν στον αριθμό των αγγελικών ταγμάτων.
Για την ύφανση των κομποσχοινιών στον Άθωνα χρησιμοποιούνται συχνά οι κόκκοι των Δακρύων της Παναγίας. Οι μοναχοί τα καλλιεργούν και τα συλλέγουν με το χέρι, και στη συνέχεια οι κόκκοι αποξηραίνονται και χρησιμοποιούνται για την κατασκευή χαντρών και βραχιολιών.
Τα δάκρυα της Μητέρας του Θεού: Αγιορείτικη παράδοση
Το φυτό Δάκρυα της Παναγίας μπορεί να χαρακτηριστεί μοναδικό στο είδος του, καθώς φυτρώνει μόνο στο Άγιο Όρος. Υπάρχει ένας ενδιαφέρων θρύλος σχετικά με την εμφάνισή του στο Άγιο Όρος.
Κάποτε ένας μοναχός της σκήτης της Αγίας Άννας αποφάσισε να κατακτήσει την τέχνη της ύφανσης κομποσχοινιών. Όμως, όσο κι αν προσπάθησε, δεν μπόρεσε να κατακτήσει αυτή την τέχνη. Εξαιτίας αυτού, ο μοναχός έπεσε σε απογοήτευση. Τη στιγμή της βαθύτερης απελπισίας του, τού εμφανίστηκε η Παναγία και τον ρώτησε γιατί ήταν τόσο λυπημένος. Ο μοναχός Τής μίλησε για τις ανεπιτυχείς προσπάθειές του να μάθει την τέχνη της ύφανσης κομποσχοινιών.
Τότε η Παναγία, με την άπειρη αγάπη Της, πρόσφερε στον μοναχό τα δάκρυά Της, τα οποία έχυσε για τους μοναχούς. Πρόσταξε να τα φυτέψουν στο χώμα- ο μοναχός ακολούθησε την εντολή Της και από αυτά φύτρωσε ένα φυτό με μεγάλους κόκκους, το οποίο ονομάστηκε Δάκρυα της Παναγίας.
Οι κόκκοι του φυτού μπορούσαν απλώς να δεθούν σε ένα σχοινί, και επομένως η ύφανση τέτοιων κομποσχοινιών ήταν πολύ εύκολη. Από τότε και μέχρι σήμερα, οι αγιορείτες μοναχοί καλλιεργούν τα Δάκρυα της Παναγίας και κατασκευάζουν χειροποίητα κομποσχοίνια και βραχιόλια προσευχής, συνοδεύοντας τη διαδικασία της ύφανσης με αδιάκοπη προσευχή.
Λίγη βοτανολογία
Τα Δάκρυα της Παναγίας είναι μια ποικιλία του Coix lacryma-jobi. Το ενδημικό φυτό του Αγίου Όρους με τους σκληρούς κόκκους ανήκει σε ένα από τα δύο υποείδη του και δεν απαντάται πουθενά αλλού στον κόσμο.
