Κατασκευασμένη σε μοριοσανίδα με τη χρήση των πιο προηγμένων τεχνικών αποτύπωσης και παραγωγής. Το φόντο είναι διακοσμημένο με τρόπο που δίνει την εντύπωση γυαλιστερής επιχρύσωσης.
Ο Άγιος Παΐσιος
Γεννήθηκε από ευλαβείς γονείς, τον Πρόδρομο και την Ευλαμπία Εζνεπίδη, στα Φάρασα της Καππαδοκίας στις 25 Ιουλίου του 1924, λίγες μέρες πριν από τη φυγή των Φαρασιωτών στην Ελλάδα. Στη βάπτισή του, ο Όσιος Αρσένιος ο Καππαδόκης , τον ονόμασε Αρσένιο, «για να τον αφήσει καλόγερο στο πόδι του», όπως χαρακτηριστικά είπε.
Η οικογένειά του εγκαταστάθηκε, σε σπίτι που τους παραχώρησε το ελληνικό κράτος, στην Κόνιτσα της Ηπείρου. Ο μικρός Αρσένιος είχε δείξει από τη νηπιακή του ηλικία την αγάπη του για το μοναχισμό. Μάλιστα, επειδή τα άλλα παιδιά τον πείραζαν για αυτή του την ωριμότητα, κατέφυγε μια μέρα στο εκκλησάκι της Αγίας Βαρβάρας λίγο πιο πέρα από το σπίτι του και ζητούσε με παράπονο να του φανερωθεί ο Χριστός, πράγμα που έγινε! Ο Κύριος εμφανίστηκε στον νεαρό τότε Αρσένιο και του είπε: «Αρσένιε, εγώ είμαι η Ανάστασις και η Ζωή· ο πιστεύων εις εμέ καν αποθάνη ζήσεται».
Υπηρέτησε ως στρατιώτης ασυρματιστής κατά τη διάρκεια του πολέμου και επέδειξε αυτοθυσία και θάρρος. Έσωσε πολλές φορές τους συντρόφους του με τις θερμές προσευχές του.
Στις 27 Μαρτίου 1954 εκάρη μοναχός στην Ιερά Μονή Εσφιγμένου με το όνομα Αβέρκιος. Στη συνέχεια, με την ευλογία του γέροντά του, πήγε να μονάσει στην Ιερά Μονή Φιλοθέου, που ήταν τότε ιδιόρρυθμη. Εκεί προετοιμάστηκε για τη ζωή του ερημίτη, με την καθοδήγηση του γέροντα Συμεών. Στις 12 Μαρτίου 1956, εκάρη μικρόσχημος μοναχός και έλαβε το όνομα «Παΐσιος». Τελικά όμως μετέβη στην Ιερά Μονή Παναγίας του Στομίου στην Κόνιτσα, όπου έζησε 4 χρόνια. Το 1962 εγκαταστάθηκε στο κελλί των Αγίων Γαλακτίωνος και Επιστήμης στο Όρος Σινά. Εκεί έζησε με άσκηση, νηστεία και προσευχή.
Όμως, το 1964 για λόγους υγείας επέστρεψε στο Άγιον Όρος και δύο χρόνια μετά υποβλήθηκε σε επέμβαση στους πνεύμονες.
Πολύ αργότερα, το 1979 εγκαταστάθηκε στην εγκαταλελειμμένη «Παναγούδα», όπου και έμεινε μέχρι και το τέλος τη ζωής του. Τον επισκεπτόταν πλήθος λαού. Συνέπασχε με τις ψυχικές και σωματικές ταλαιπωρίες τον πιστών που επικοινωνούσαν μαζί του. Παρά την κλονισμένη του υγεία, δεχόταν αναρίθμητους προσκυνητές.
Το 1993 διαγνώσθηκε με καρκίνο. Ο όσιος υπέμεινε τον πόνο της ασθένειάς του- στην Ιερά Μονή Αγίου Ιωάννου Θεολόγου στη Σουρωτή-με υπομονή και δοξολογία. Ακόμη και τις τελευταίες μέρες της επίγειας ζωής του, έδινε την ευλογία του σε όσους τον επισκέπτονταν, παρά τους φρικτούς πόνους.
Τη Δευτέρα 11 Ιουλίου (γιορτή της Αγίας Ευφημίας) κοινώνησε για τελευταία φορά γονατιστός μπροστά στο κρεβάτι του. Κοιμήθηκε την Τρίτη 12 Ιουλίου 1994· ενταφιάστηκε στο Ιερό Ησυχαστήριο του Αγίου Ιωάννη του Θεολόγου στη Σουρωτή Θεσσαλονίκης.
