Τη Μεγάλη Τρίτη η αγία μας Εκκλησία κάνει μνεία της παραβολής των Δέκα Παρθένων που παραθέτει ο Ευαγγελιστής Ματθαίος στο ευαγγέλιό του (25, 1-13). Αυτή η παραβολή του Κυρίου μας είναι εξαιρετικά διδακτική και προσφέρεται κατάλληλα για τον αγώνα που καλούνται να κάνουν οι πιστοί οδεύοντας προς την Ανάσταση του Χριστού.
Καθώς ο Κύριος όδευε προς το εκούσιο Πάθος Του στα Ιεροσόλυμα, προετοίμαζε τους μαθητές Του με τις προρρήσεις του Πάθους Του, αλλά και με παραβολές.
Η Βασιλεία του Θεού, λοιπόν, μοιάζει με δέκα παρθένες, οι οποίες πήγαν να υποδεχθούν τον νυμφίο με τα λυχνάρια τους. Οι πέντε από αυτές ήταν “φρόνιμες”, συνετές και φρόντισαν να έχουν αποθέματα λαδιού για να κρατήσουν τα λυχνάρια τους αναμμένα. Οι άλλες πέντε όμως ήταν “μωρές”, ανόητες και δεν προνόησαν ώστε να έχουν αρκετό λάδι. Ο νυμφίος αργούσε κι εκείνες νύσταξαν και αποκοιμήθηκαν. Τα μεσάνυχτα μια κραυγή ανήγγειλε τον ερχομό του Νυμφίου: “Ιδού ο Νυμφίος έρχεται, εξέρχεσθε εις απάντησιν αυτού”. Σηκώθηκαν λοιπόν εκείνες για να τον προϋπαντήσουν και οι συνετές άναψαν τα λυχνάρια τους, ενώ οι “μωρές”, μη έχοντας άλλο λάδι, παρακαλούσαν τις άλλες να τους δώσουν λίγο για τα δικά τους λυχνάρια. Εκείνες όμως αρνήθηκαν, καθώς δεν είχαν άλλο περίσσιο απόθεμα. Έτσι οι “μωρές” αναγκάστηκαν να φύγουν για να αγοράσουν. Επιστρέφοντας, ο νυμφίος είχε ήδη έρθει στους γάμους μαζί με τις πέντε φρόνιμες και η θύρα έκλεισε. Όταν χτύπησαν την πόρτα για να μπουν κι εκείνες μέσα, ο νυμφίος τους απάντησε ότι δεν τις γνωρίζει και έμειναν έξω από τους γάμους. Και ο Ιησούς καταλήγει: “γρηγορεῖτε οὖν, ὅτι οὐκ οἴδατε τὴν ἡμέραν οὐδὲ τὴν ὥραν ἐν ᾗ ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ἔρχεται”.
Συχνά στις ακολουθίες της Μεγάλης Εβδομάδας τονίζεται ότι ο Κύριος θα έλθει απρόσμενα, αιφνίδια και γι’ αυτό είναι μεγάλη ανάγκη να είναι οι πιστοί προετοιμασμένοι ανά πάσα στιγμή. Αυτή η προετοιμασία μπορεί να αφορά όχι μόνο τη Δευτέρα Παρουσία, αλλά και την ώρα του θανάτου μας. Αυτή είναι η πρώτη κρίση που θα ζήσει η ψυχή, αναμένοντας τη Μεγάλη Κρίση, της ανάστασης των νεκρών. Στην παραβολή αυτή αναφέρονται οι αρετές που μπορούν να οδηγήσουν τον άνθρωπο στη Βασιλεία του Θεού. Μία από αυτές είναι η παρθενία.
Η παρθενία που ασκούσαν ο Ίδιος ο Κύριος, η Παναγία Μητέρα Του, ο Ιωάννης Βαπτιστής, καθώς και πολλοί άγιοι και αγίες που μιμήθηκαν τον Χριστό, είναι μεγάλη αρετή και ελκύει τη Χάρη του Θεού. Στην παραβολή αυτή όμως βλέπουμε ότι δεν αρκεί από μόνη της. Οι Πατέρες της Εκκλησίας τονίζουν στα έργα τους ότι το λάδι που έκαιγε τα καντήλια των παρθένων είναι η ελεημοσύνη. Ο ιερός Χρυσόστομος αναφέρει μάλιστα ότι η ελεημοσύνη είναι βαρύτερη από όλα τα αμαρτήματα. Χωρίς αυτήν οι πέντε μωρές παρθένες κλείσθηκαν έξω από τους γάμους, δηλαδή έξω από τη Βασιλεία του Θεού. “Η παρθενία είναι η φωτιά και το λάδι είναι η ελεημοσύνη”.
Σε αυτήν την περίοδο που διανύουμε , πολύ σπουδαία είναι η σύνθεση των αρετών. Πολλές φορές προσέχουμε στη νηστεία, στην ενδυμασία, στα λόγια που εκστομίζουμε. Χρειάζονται όμως και τα καλά έργα, δηλαδή τα έργα αγάπης προς τον πλησίον, η ελεήμων καρδιά.
