Η υμνολογία της ημέρας είναι εμπνευσμένη από τη σχετική περικοπή του Ευαγγελίου του Λουκά. (Λκ 7,36-50). Κάποιος Φαρισαίος, που λεγόταν Σίμων, κάλεσε σε γεύμα τον Ιησού κι Εκείνος πήγε στο σπίτι του και κάθισε στο τραπέζι. Μία γυναίκα αμαρτωλή έμαθε πού βρισκόταν ο Ιησούς και μπήκε στο σπίτι κρατώντας ένα αλαβάστρινο δοχείο με μύρο. Άρχισε να κλαίει στα πόδια Του και να τα σκουπίζει με τα μαλλιά της, τα φιλούσε και τα άλειφε με μύρο.
Ο Φαρισαίος Σίμων έβαλε το λογισμό εναντίον του Κυρίου, ότι αν ήταν προφήτης θα ήξερε το ήθος αυτής της γυναίκας και δεν θα της επέτρεπε να Τον αγγίξει. Ο Ιησούς φυσικά κατάλαβε το λογισμό του Φαρισαίου και του έθεσε ένα ερώτημα: Αν υποθέσουμε ότι ένας άνθρωπος οφείλει σε κάποιον δανειστή πενήντα δηνάρια και άλλος τού οφείλει πεντακόσια δηνάρια, ποιος θα χρωστάει μεγαλύτερη ευγνωμοσύνη στο δανειστή που χάρισε το χρέος και στους δύο οφειλέτες; Ο Σίμων αποκρίθηκε ότι περισσότερο ευγνώμων θα είναι εκείνος με το μεγαλύτερο χρέος.
Έτσι, ο Χριστός προχώρησε σε μία, ας πούμε σύγκριση, ανάμεσα στον Φαρισαίο και την αμαρτωλή γυναίκα. Εκείνη του έπλυνε τα πόδια με τα δάκρυά της, τα φίλησε και τα άλειψε με μύρο. Εκείνος δεν έδειξε παρόμοια περιποίηση προς τον καλεσμένο του. Γι’ αυτό οι αμαρτίες της συγχωρέθηκαν, όπως δείχνει η μεγάλη της ευγνωμοσύνη. Ενώ λιγότερη ευγνωμοσύνη δείχνει αυτός που του συγχωρούνται λίγες αμαρτίες. Στη συνέχεια ο Κύριος είπε στη γυναίκα ότι συγχωρήθηκαν οι αμαρτίες της και την προέτρεψε να πάει στο καλό.
Οι παρευρισκόμενοι, όπως και άλλες φορές, αναρωτήθηκαν ποιος είναι αυτός που συγχωρεί αμαρτίες.
Πολλοί χριστιανοί πιστεύουν λανθασμένα ότι η πόρνη γυναίκα που συγχωρέθηκε από τον Χριστό, είναι η Μαρία Μαγδαληνή. Άλλοι επίσης, την συγχέουν με την Μαρία την αδελφή του Λαζάρου. Αυτό οφείλεται στο ότι και σε άλλα ευαγγέλια αναφέρονται περιπτώσεις γυναικών που άλειψαν τον Κύριο με μύρο. Επίσης, κάποια εβραϊκά κείμενα αναφέρουν, με κακή πρόθεση, τη Μαρία Μαγδαληνή σαν αμαρτωλή και μοιχαλίδα.
Όμως πουθενά στα ευαγγέλια δεν αναφέρεται αυτό. Από τα ευαγγελικά κείμενα μαθαίνουμε ότι η Μαρία Μαγδαληνή ήταν μαθήτρια του Ιησού, ο οποίος τη θεράπευσε από επτά δαιμόνια που τη βασάνιζαν. Δεν έχουμε καμία μαρτυρία ότι ήταν μοιχαλίδα και αμαρτωλή. Φαίνεται μάλιστα ότι δεν ήταν μητέρα ούτε σύζυγος, γι’ αυτό προσφωνείται με τον τόπο καταγωγής της (Μάγδαλα-Μαγδαληνή)
Ο Κύριος πήγαινε ευχαρίστως όπου Τον καλούσαν. Έτσι, δέχθηκε την πρόσκληση ανθρώπων αμαρτωλών, όπως ο Ζακχαίος που ήταν αρχιτελώνης. Οι ίδιοι οι Φαρισαίοι Τον κατηγορούσαν ότι συντρώγει με πόρνες και αμαρτωλούς. Γνωρίζει ο Θεάνθρωπος ότι όπου πηγαίνει, εκείνο το σπίτι δέχεται την ευλογία και τη Χάρη Του, την οποία δεν θέλει να στερήσει από κανέναν άνθρωπο. Ως καρδιογνώστης, ξέρει τους κακούς λογισμούς και τις προθέσεις των Φαρισαίων, οι οποίοι διαρκώς αναζητούν αφορμή για να Τον κατηγορήσουν.
Εκεί στην οικία του Σίμωνος θα βρει ακόμη μια αφορμή για να διδάξει, με την άπειρη φιλανθρωπία Του, ότι δέχεται την ειλικρινή μετάνοια κάθε αμαρτωλού. Δεν βλέπουμε στο ευαγγέλιο να μιλάει η αμαρτωλή γυναίκα, παρά μόνο με συντριβή καρδίας να κλαίει για τις ακολασίες της. Γνωρίζει ο Κύριος τη ζωή που έκανε και το μέγεθος της συντριβής. Της είναι αρκετή η διαβεβαίωση του Χριστού “ η πίστη σου σε έσωσε﮲ πήγαινε στο καλό”.
