Η Σύνοδος του Οικουμενικού Πατριαρχείου αποδέχθηκε σχετικό αίτημα της Ιεράς Επαρχιακής Συνόδου της Εκκλησίας της Κρήτης και προχώρησε στην αγιοκατάταξη του πατρός Ευμενίου Σαριδάκη. Είχε προηγηθεί αίτημα του Μητροπολίτου Γορτύνης και Αρκαδίας κ. Μακαρίου προς την Εκκλησία της Κρήτης, η οποία προώθησε το θέμα στο Οικουμενικό Πατριαρχείο.
Ο όσιος Ευμένιος γεννήθηκε το 1931, την 1η Ιανουαρίου. Καταγόταν από πολύτεκνη οικογένεια, από το χωριό Εθιά Μονοφατσίου Ηρακλείου της Κρήτης. Το κατά κόσμον όνομά του ήταν Κωνσταντίνος. Η οικογένεια ορφάνεψε από πατέρα όταν ο Κωνσταντίνος ήταν νήπιο. Η χήρα μητέρα συντηρούσε τα παιδιά της με πολλές στερήσεις. Παρά την ανέχεια στην οποία ζούσε, ο μικρός Κωνσταντίνος πρόκοπτε στην ευλάβεια και την πνευματική ζωή.
Ο ίδιος θυμάται ότι από παιδί είχε την επιθυμία να γίνει μοναχός. Σε ηλικία δεκαεπτά ετών πήγε στην Ιερά Μονή αγίου Νικήτα για να λάβει το μοναχικό σχήμα. Εκεί τον δέχθηκε ο Ηγούμενος π. Ιερόθεος. Μετά από την καθιερωμένη τριετή δοκιμή εκάρη μοναχός με το όνομα Σωφρόνιος. Εργαζόταν με προθυμία και ταπείνωση σε όλα τα διακονήματα, ενώ αντιμετώπιζε συχνά και τους δαιμονικούς πειρασμούς.
Σε ηλικία 23 ετών υποχρεώθηκε να υπηρετήσει στο στρατό, αφού τότε οι μοναχοί δεν απαλλάσσονταν από τη στρατιωτική θητεία. Ακόμη κι εκεί ξεχώρισε για το ήθος του και μάλιστα φρόντιζε να κρατάει τις διατεταγμένες νηστείες της Εκκλησίας. Ο διοικητής του φρόντιζε να του δίνει άδεια σε αργίες- όποτε ήταν δυνατόν- κι εκείνος πήγαινε να ψάλει στον Άγιο Ελευθέριο Θεσσαλονίκης. Στο στρατό αρρώστησε βαριά και διαγνώσθηκε ότι έπασχε από τη νόσο του Χάνσεν (λέπρα). Τότε μεταφέρθηκε στον Αντιλεπρικό Σταθμό Αθηνών.
Στην Αθήνα θεραπεύθηκε και απαλλάχθηκε εντελώς από την ασθένεια. Παρέμεινε όμως στο Σταθμό για να διακονήσει τους πάσχοντες αδελφούς του. Τού παραχωρήθηκε ένα κελλάκι δίπλα στο ναό των Αγίων Αναργύρων κι εκεί πέρασε την υπόλοιπη ζωή του. Φρόντιζε τον Ναό και μεριμνούσε ιδιαιτέρως για τους ασθενείς. Πήγαινε τακτικά στο Άγιον Όρος και στην πατρίδα του, την Κρήτη. Στην Αθήνα συναντήθηκε με τον άγιο Νικηφόρο το Λεπρό, ο οποίος πήγε εκεί όταν έκλεισε το Λωβοκομείο της Χίου. Ο Σωφρόνιος διακόνησε τον άγιο και τον είχε ως πνευματικό καθοδηγητή.
Όταν έγινε 44 ετών χειροτονήθηκε πρεσβύτερος με το όνομα Ευμένιος. Ύστερα από ένα προσκυνηματικό ταξίδι στη Ρωσία - μετά την πτώση του κομμουνισμού - άρχισε να παρουσιάζει σοβαρά προβλήματα υγείας, που τον ταλαιπώρησαν για αρκετά χρόνια. Αν και ασθενής, δεν σταμάτησε να προσφέρει τις υπηρεσίες του σε όσους είχαν ανάγκη. Στις 23 Μαΐου 1999 κοιμήθηκε εν Κυρίω στο νοσοκομείο "Ευαγγελισμός".
Για όσους τον γνώρισαν προσωπικά, η αγιοκατάταξή του είναι αναμενόμενη. Ο Κύριος φανέρωσε την αγιότητα του Οσίου Ευμενίου όσο βρισκόταν σε αυτή τη ζωή, αλλά και μετά την κοίμησή του.
